به گزارش مشرق به نقل از فارس، رهبر معظم انقلاب در برخي مناسبت‌‌هاي مختلف يادي از استاد محمدحسين بهجت متخلص به شهريار داشته‌اند که در ذيل گزيده اي از سخنان ايشان در پي مي‌آيد:

* «شهريار»، يک چهره‏ مطرح هنرى و ادبى امروز است
گاهى در اين سمينارهايى که در سطح کشور تشکيل مى‏گردد، سخنرانيهاى خوبى ايراد مى‏شود، که انعکاس آن مفيد است. البته همه سخنرانيها را نمى‏گويم؛ بعضى از آنها حشو است؛ يعنى همه‏اش کاملاً لُب نيست؛ اما در عين ‏حال در اين سخنرانيهاى خوب، لُبهاى خوبى وجود دارد. فرض کنيد در تبريز يک سمينار در تجليل از علامه طباطبايى مى‏گذارند. گاهى حرفهاى خوبى در آن‏جا زده مى‏شود؛ چرا شما آنها را منعکس نمى‏کنيد؟ يا مثلاً در تهران کنفرانس انديشه‏ اسلامى برگزار مى‏شود، که البته نه همه‏ حرفهاى آن، ليکن بعضى از موارد آن را مى‏شود منعکس کرد. شما کانال آموزشى هستيد؛ چرا منعکس نمى‏کنيد؟
در بعضى از جاهاى ديگر، نمونه‏هاى خوبى در اين زمينه‏ها وجود دارد؛ من مثال بى‏اشکال‏ترش را بگويم؛ چون از معاصران زنده، آدم يک کلمه بگويد، ممکن است مشکلاتى ايجاد بشود! امروز شما مى‏توانيد روى چهره‏ «شهريار» کار کنيد. «شهريار»، يک چهره مطرح هنرى و ادبى امروز است. ممکن است ديروز اين‏گونه نبوده باشد، ليکن امروز با توجه به اين جمهوريهايى که آزاد شده‏اند، و با توجه به آن منطقه‏ عظيمى که گرايش و گويش ترکى دارند - که از چين تا اروپا را گرفته است - عنصرى مثل «شهريار»، يک شاعر ترک‏زبان در اين حد، با آن عشق و اخلاص به جمهورى اسلامى، زنده‏کردنى و نشان‏دادنى است؛ اين کار را شما بکنيد؛ البته به شکل صحيح و هوشمندانه‏اش. از اين قبيل کارهاى خوب، مى‏شود انجام بدهيد؛ مثلاً کار روى شعراى معاصر، ادباى حاضر، ادباى متوفى، در زمينه‏هاى کودکان و امثال اينها.
«بيانات در ديدار با مديران شبکه‏ دوم سيماى جمهورى اسلامى ايران‏ 7/11/1370»

* از شعر «شهريار» خيلى خوشم مى‏آمد
من شعراى معاصر را تقسيم مى‏کنم به شعرايى که غزلسرا بودند، شعرايى که قصيده‏سرا بودند و شعرايى که نوسرا بودند. هر کدام چند نفرى هستند که من به ايشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم «اميرى فيروزکوهى» است که من با ايشان دوست هم بودم و ايشان به من هم خيلى علاقه داشتند و سالها تا بعد از انقلاب، با يکديگر رفت و آمد داشتيم. در زمان رياست جمهورى من، ايشان از دنيا رفتند.
البته غير از «اميرى» هم يکى، دو نفر شاعر غزلسرا بودند که شعرهايشان را دوست ‏داشتم؛ يکى مرحوم «رهى معيّرى» بود که او را از نزديک نديده بودم، يکى مرحوم «شهريار» بود که از شعرش خيلى خوشم مى‏آمد. با ايشان هم آشنا بودم. البته من بعد از انقلاب با ايشان آشنا شدم؛ قبل از انقلاب، هيچ ارتباطى با يکديگر نداشتيم.
«بيانات در ديدار صميمانه رهبر معظم انقلاب اسلامى با جوانان به مناسبت هفته جوان‏ 7/2/1377»

* جلسه رهبر انقلاب با شهريار
من مشهد را مى‏شناسم. مشهد شهرى است که من در آن بزرگ شدم و مى‏دانم که اين شهر، لبالب از هنر و ذوق و شعر و توانايى ادبى است؛ ولى آيا استفاده مى‏شود؟ من نمى‏دانم آيا استفاده مى‏شود يا نه. بايد برويد اين عناصر را شناسايى کنيد. تبريز هم همين‏طور است. بنده چند سال قبل از اين به تبريز رفته بودم؛ مرحوم شهريار - خدا رحمتش کند - جلسه‏يى با ما داشت. جمعى از اين شعراى تبريز را دعوت کرده بودند؛ من ديدم که واقعاً يک عده شعراى قوى و خوب در تبريز هستند؛ اما بنده اصلاً خبر نداشتم که در تبريز اين همه شاعر هست. با اين‏که من به يک معنا ترک‏زبان هستم و ترکى مى‏فهمم و صحبت مى‏کنم و با آنها احساس خويشاوندى مى‏کنم و به آن‏جا رفت‏وآمد هم داشته‏ام، در عين حال نمى‏دانستم که در آن‏جا اين‏قدر شاعر و گوينده‏ خوب وجود دارد؛ اينها را بايد شناسايى کرد و از وجودشان استفاده نمود. در حوزه‏هاى علميه گاهى افراد خيلى خوبى هستند. در حوزه‏ علميه‏ى مشهد افراد بسيار خوبى هستند؛ جاهاى ديگر هم همين‏طور است.
«بيانات در ديدار با مديران مراکز سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى ايران در استانها 7/12/1370»